Emocje, kunszt i różnorodność - w Chopinowskim recitalu Dinary Klinton.

Emocje, kunszt i różnorodność – te trzy określenia przychodzą na myśl podczas słuchania płyty Chopin Dinary Klinton. Zamieszczono tam szereg dzieł najsłynniejszego polskiego kompozytora: Sonatę b-moll op. 35, Barkarolę Fis-dur op. 60, Trois Nouvelles Etudes z Méthode des Méthodes I. Moschelesa i F. J. Fétisa, Dbop. 36, Polonezy c-moll op. 40 nr 2 i fis-moll op. 44, Nokturn g-moll op. 15 nr 3. Interpretacja tego repertuaru nie stanowi jednak problemu dla młodej pianistki - wręcz przeciwnie, odkrywa przed słuchaczem szereg ukrytych w nim znaczeń.

Dinara Klinton urodziła się w 1989 roku na Ukrainie. Pierwszą płytę (Music of Chopin and Liszt) nagrała już w wieku 16 lat. Pianistka absolwentką Royal College of Music (Master of Performance) oraz Konserwatorium Moskiewskiego. W klasie Valery’ego Piasetskiego ukończyła Centralną Szkołę Muzyczną przy wspomnianym Konserwatorium. Klinton jest także laureatką międzynarodowych konkursów pianistycznych, m.in. im. Ignacego Jana Paderewskiego (Bydgoszcz 2013, II nagroda). Wysoko uplasowała się także w rankingu XVII edycji Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (2015).

Zarówno dobór utworów, jak i ich interpretacja, świadczą o głębi emocjonalnej łączącej kompozytora i wykonawczynię. Przykładem, który jako pierwszy przychodzi na myśl jest Marsz żałobny z Sonaty b-moll. Surowość i prostota linii melodycznej kontrastująca z pojawiającą się w trio kantyleną, symbolizuje dwa bieguny ludzkiego życia: idyllę i rozpacz. Tragizm polega na nieuchronności istnienia obydwu sfer. Innym przykładem wyjątkowej głębi emocjonalnej jest oddanie idiomu polskości w Nokturnie g-moll. Kompozytor ukazał dwie główne cechy narodu: ludowość i religijność. Jego [Chopina] lot jest wysoki, choć skrzydło zranione. – pisał Liszt w monografii mistrza w La France Musicale, odwołując się w dalszym ciągu do opozycji dobra i zła. Zupełnie inny aspekt, choć nie mniej tragiczny, ukazany został w polonezach. Wyśmienita interpretacji pianistki pozwala dostrzec narodowego ducha walki i zwycięstwa.

Poza głębią emocjonalną w albumie zaprezentowano szerokie spektrum gatunków chopinowskich. Ich różnorodność wyzwala mistrzowską paletę środków wykonawczych Dinary Klinton. Wyróżnić należy Trois Nouvelles Etudes w tonacjach f-moll, As-dur, Des-dur. W pierwszej, najpiękniejszej etiudzie, zastosował Chopin polirytmię, polegającą na współdziałaniu ósemkowych czwórek i ćwierćnutowych triol. W drugim ze wspomnianych utworów również dostrzegamy analogiczną trudność techniczną. W trzecim, w partii lewej ręki odnajdujemy dwugłos trudny do wykonania pod względem artykulacyjnym – górny głos legato, dolny staccato.

Mistrzowskiego obrazu albumu dopełnia bogaty opis polskiej muzykolog Ireny Poniatowskiej zamieszczony w booklecie.

Album zarejestrowano w Studio Koncertowym Polskiego Radia w Warszawie, latem 2016 roku na Steinwayu D 578221.

Piękno albumu Dinary Klinton opiera się dwóch filarach: wyjątkowym kompozytorze i utalentowanej pianistce. Głębia emocjonalna idzie w parze z kunsztem wykonania i niebanalnym doborem utworów. Każdy miłośnik Chopina z przyjemnością odnajdzie się w świecie opisywanej muzyki.

Karolina Pawlik

Fryderyk Chopin

Sonata b-moll op. 35, Barkarola Fis-dur op. 60, Trois Nouvelles Etudes z Méthode des Méthodes I. Moschelesa I F.J. Fétisa, Sbop. 36, Polonez c-moll op. 40 nr 2, Nokturn g-moll, op. 15 nr 3, Polonez fis-moll op. 44

Dinara Klinton, fortepian

Narodowy Instytut Fryderyka Chopina NIFCCD 218 • w. 2017, n. 2016 • 66’34” ●●●●●●●

Autor bloga dziękuje Narodowemu Instytutowi Fryderyka Chopina za nadesłanie albumu do recenzji.